De Britse organisatie vertelde christelijk perscentrum BosNewsLife, partner van Uitdaging, dat Israëlische autoriteiten het plan hebben degenen te arresteren die zijn uitgekozen om naar Ruanda te worden gedeporteerd, maar weigeren te gaan uit angst voor hun leven.
De Israëlische regering lanceerde vorige maand een plan om het Holot detention center, in het zuiden van de Negev (Naqab) woestijn de sluiten, waar nu duizend asielzoekers uit Afrika wonen. De ministers van Binnenlandse Zaken en Veiligheid hebben voorgesteld de sluiting medio maart te plannen. Aszielzoekers in Israël zouden worden gedwongen te kiezen tussen voor onbepaalde tijd vast zitten in een Israëlische gevangenis of deportatie naar een willekeurig land Afrika. Lokale media noemen in dat verband Ruanda.
Vrijwillig vertrekken
Op dit moment heeft Israël ongeveer 40.000 asielzoekers, onder wie 27.500 uit Eritrea en 7.800 uit Sudan. Dat zegt het hoge commissariaat voor de vluchtelingen van de VN. “Sinds Israël in 2009 de definitie van statushouders heeft overgenomen van de UNHCR, zijn slechts acht Eritreeërs en twee Soedanezen door de autoriteiten erkend. Verder kregen 200 Soedanezen, allen uit Darfur, onlangs een humanitaire status in Israël”, zegt de UNHCR.
Volgens het agentschap zijn tussen december 2013 en juni 2017 ongeveer 4.000 Eritrese en Sudanese vluchtelingen verhuisd in het kader van het ‘vrijwillige vertrekprogramma’ van de regering naar twee Afrikaanse landen: Rwanda en Oeganda.
Niet te volgen
Vanwege het “geheim” rond dit beleid en het gebrek aan transparantie met betrekking tot de uitvoering was het naar eigen zeggen moeilijk voor de UNHCR om “de situatie van mensen die naar deze Afrikaanse landen zijn verhuisd systematisch te volgen”, zegt het agentschap, dat bezorgd is over degenen die verhuisden. Zij zouden geen ‘adequate veiligheid’ genieten en er zou geen duurzame oplossing voor hun benarde toestand zijn. Daardoor ontstond zowel een beweging Afrika en een stroom naar Europa, zegt de VN.
“Als partij in de Vluchtelingenconventie van 1951 heeft Israël wettelijke verplichtingen vluchtelingen te beschermen die internationale bescherming nodig hebben”, zei de Hoge Commissaris Volker Türk van de UNHCR. “UNHCR en de internationale gemeenschap hebben Israël geholpen aan zijn internationale verplichtingen te voldoen, onder meer hervestiging of het vinden van andere duurzame oplossingen voor 2.400 vluchtelingen die de laatste jaren zijn vertrokken uit Israël. “
Regime
Barnabas Fonds meldde dat veel van degenen die gedeporteerd of bedreigd worden met uitzetting christenen zijn. “Er zijn ongeveer 30.000 Eritrese christelijke vluchtelingen in Israël. Het kwaadaardige regime van hun thuisland achtervolgt genadeloos de christenen van bepaalde denominaties, neemt hen gevangen en zij leven in gruwelijke omstandigheden alleen wegens samenkomen om te bidden. Maar de dingen zijn weinig beter in Israël,” zegt Barnabas Fund. Het zegt dat de Afrikaanse christenen in Israël niet alleen de gevangenis tegemoet kunnen zien , maar dat zij ook ‘worstelen om de vreselijke armoede te overleven die grotendeels het gevolg is van het Israëlische regeringsbeleid’.
Nieuwe wet
“Terwijl het gewone Israëlische volk genereus is, wat hulp aan verarmde Eritrese vluchtelingen betreft, maakt de Israëlische regering geen geheim van haar vastberadenheid om hen uit het land te verdrijven,” beweert de organisatie. “De druk wordt geleidelijk aangeschroefd. In mei maakte een nieuwe wet het moeilijker voor mensen uit Eritrea om banen krijgen en hun netto loon werd met meer dan 20 procent verlaagd.”
Onder degenen die met moeilijkheden kampen, is Eden die haar thuisland Eritrea is ontvlucht nadat ze in een ondergrondse gevangenis werd vastgehouden als straf voor haar man die het land verliet. Met haar zeven jaar oude zoon en vierjarige dochter hoopte zij een veilige toevlucht in Israël te vinden, vertelde Barnabas Fonds BosNewsLife. “Ze hadden hun verlangde bestemming bijna bereikt toen Bedoeïenen mensenhandelaren in de Sinaï woestijn in Egypte hen gijzelden. Als de enige moeder in de groep gijzelaars werd Eden aan het werk gezet voor honderden mensen die door het ondergrondse kamp kwamen. “
Vijandige regering
Na een maand ontsnapten Eden en de kinderen en voltooiden hun reis naar Israël. “Maar daar vonden ze een vijandige regering, kennelijk vastbesloten om hun leven ondraaglijk te maken en hen het land uit te sturen waarvan ze hadden gehoopt dat het hun veilige haven zou zijn”, zegt het Barnabas-fonds. Hoewel de zaak rond Eden al acht jaar speelt, heeft het gezin nog steeds geen legale status en krijgt het geen gezondheids- en traumazorg. De nu 12-jarige dochter van Eden wil verpleegster worden, maar lijkt niet in staat ooit de certificering voor de baan te krijgen, omdat zij volgens hulpverleners nooit het Israëlische staatsburgerschap krijgt.
Niets verkeerd
“Over drie jaar wordt de zoon van Eden 18 en kan hij vervolgens een jaar in het wrede gevangeniscentrum van Holot worden vastgehouden, waar niemand genoeg te eten heeft en christenen hun geloof niet mogen tonen,” klaagt Barnabas Fund. “Het Israëlische publiek schenkt genereus voedsel en andere spullen aan een Eritrese christelijke organisatie in Tel Aviv voor verspreiding onder de meest behoeftige Eritreërs, voornamelijk moeders met kleine kinderen. Maar er is nog veel meer nodig.”
Israëlische autoriteiten zeggen niets verkeerds te doen, maar Barnabas Fund denkt daar anders over.
