Menigeen vraagt zich wel eens af: ‘Komt er ooit vrede in Israël en het Midden-Oosten?’ Op dit moment lijkt de chaos compleet. Bovendien wordt de rest van de wereld in het conflict meegesleurd. Moslimextremisten willen het kalifaat vestigen, zij noemen zichzelf ‘Islamitische Staat’. Ze schrikken er niet voor terug om andersgelovigen op de meest gruwelijke manieren te vermoorden, cultureel erfgoed van duizenden jaren oud te vernietigen en christenmeisjes van rond de tien jaar bij opbod te verkopen aan volwassen moslimmannen.
Vanwege al die wreedheden zijn duizenden christenen en moslims op de vlucht geslagen. Onder die vluchtelingen zijn ongetwijfeld ook mensen die nu de kans grijpen om er economisch op vooruit te gaan, maar het merendeel vlucht voor hun leven.
Het startsein voor de huidige wereldwijde crisis werd in 2010 gegeven, toen in Tunesië rellen uitbraken en de zogenaamde ‘Arabische Lente’ zich over de Arabische wereld verspreidde. Er ontstond een soort bedwelming, die de profeet Zacharia in hoofdstuk twaalf beschrijft: ‘De beker wijn die de omringende volken van Jeruzalem bedwelmt’ (vers 2). Eerst betrof het alleen de omliggende volken, maar intussen is het conflict uitgegroeid tot ‘de zware steen waaraan alle landen van de wereld zich zullen vertillen’ (vers 3).
Helaas laat de wereld zich makkelijk misleiden door valse beloftes van vrede, die als een paard van Troje het relatief vredige bestaan van de Westerse landen worden binnengesmokkeld. Zal er dan nooit vrede komen? Zegt God niet door de profeet Jesaja (19:22-25) dat Egypte, Assyrië en Israël eens samen de vrede zullen kennen? Toen de Britten in 1917 de Balfourverklaring ondertekenden, refereerde men al aan deze Bijbeltekst. Toch volgden nog de Tweede Wereldoorlog en de vele oorlogen daarna, ook in het Midden-Oosten.
Met toestemming overgenomen uit het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)
