De Israëli’s wachten vol ongeduld op de komende wedstrijden, ook al kon het Israëlische nationale team zich niet kwalificeren voor het toernooi. Dit trieste feit is voor niemand een verrassing, want hoewel Israëli’s van voetbal houden, zijn ze op internationaal niveau gewoon niet goed genoeg.
Waarom is dat zo? Niemand weet echt het antwoord op die vraag. We hebben goed betaalde spelers in de leidende competities van Europa, maar er zijn landen kleiner dan wij die beter zijn. IJsland is daar een goed voorbeeld van. Met slechts 380.000 inwoners kwalificeerden zij zich voor het wereldkampioenschap voetbal. Voetbal was het antwoord van de IJslandse regering op het probleem van drugs- en alcoholmisbruik onder jongeren. Ze hebben veel geïnvesteerd in de ontwikkeling van voetbal-academies, kinderen krijgen voetbalvelden en worden getraind door gecertificeerde coaches. Misschien is het echte probleem dat we niet genoeg in sport investeren.
De enige keer dat Israël zich kon kwalificeren voor het wereldkampioenschap voetbal was in 1970, en over deze goede tijden zal nog heel lang worden gesproken.
En nu terug naar het heden – Israël was bereid om de Argentijnse voorbereidingsfase af te sluiten met een vriendschappelijke wedstrijd hier in de Joodse Staat. De tickets voor de wedstrijd waren binnen enkele uren uitverkocht, omdat een van ’s werelds beroemdste sporters, de Argentijnse ster spits Lionel Messi, het speelveld en het hart van de fans hier in Israël zou veroveren. Helaas heeft de wedstrijd nooit plaatsgevonden. Hij werd geannuleerd onder enorme druk van de Palestijnen en de anti-Israëlische boycot-, desinvesterings- en sanctiebeweging (BDS).
Premier Benjamin Netanyahu heeft twee keer met zijn Argentijnse collega gesproken, maar de gesprekken zijn mislukt. Sommigen zeggen dat de fout bij de minister van Cultuur en Sport, Miri Regev, zou liggen, die erop stond dat de wedstrijd in Jeruzalem zou worden gespeeld in plaats van in Haifa. Een grote demonstratie vond plaats in Barcelona, waar de Argentijnen zich voorbereidden op het wereldkampioenschap voetbal. Bij een uitbarsting van protesten werden Argentijnse truien met rode verf besproeid om op bloed te lijken, en op straat werden borden met de gebruikelijke apartheidsslogans gezien. Een vertegenwoordiger van de BDS-beweging zei: ‘Ik denk dat de afzegging van vandaag slechts een klein onderdeel is van de groeiende golf van steun voor de BDS, en we hopen dat de Israëlische samenleving zal inzien dat er een prijs is voor de bezetting’. Toen Messi zijn trui in ‘bloed’ gedrenkt zag, sprak hij zijn bezorgdheid uit over het feit dat Argentinië, als het aan de wedstrijd zou meedoen, zou deelnemen aan het witwassen van de ‘Israëlische bezetting’.
Het was een nederlaag voor de sport en een nederlaag voor de waarheid. Sport moet naties over de hele wereld verbinden en verdeeldheid overbruggen – in plaats van ze te creëren. Het is niet de eerste keer dat een buitenlands team om politieke redenen weigert in Israël te spelen, en het zal waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn.
Toch zullen de Israëliërs van voetbal blijven houden, ook als ons nationale team er moeite mee heeft om hoger op de wereldranglijst te komen. Ze zullen zich losmaken van de huidige gebeurtenissen, van het geschreeuw dat haat en leugens over hun land verspreid, en gewoon genieten van een goede voetbalwedstrijd.
Dit artikel wordt u aangeboden door het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)
