Door Charles Gardner
Nu begrijp ik dat de Britse en andere westerse media – door nieuws te censureren waar zij het niet mee eens zijn – deels verantwoordelijk zijn voor het aanhoudende geweld in het Midden-Oosten. Laat me dit uitleggen.
Yousef is de zoon van Sheikh Hassan Yousef, een oprichter van Hamas. Nadat hij getuige was van het martelen van medegevangenen door hun eigen (Arabisch-islamitische) volk, wisselde hij van loyaliteit naar de veiligheidsdienst van Israël (Shin Bet). Tot zijn grote verrassing ontdekte hij dat zijn Israëlische ondervragers vriendelijk en zorgzaam waren.
Later werkte hij in het geheim voor de Shin Beth, en redde vele levens door de politie tips te geven over geplande wreedheden. In deze periode had hij een ervaring zoals Paulus had op de weg naar Damascus: Yousef kwam tot het geloof in de Joodse Messias en begon van de Messias te houden, nadat hij uitgenodigd werd de Bijbel te bestuderen in Jeruzalems iconische YMCA-gebouw. Hij ontving die uitnodiging buiten de beroemde Damascuspoort, één van de ingangen van de ommuurde Oude Stad.
Maar zijn leven was nu dubbel in gevaar: alsof het al niet gevaarlijk genoeg was om te spioneren voor Israël, liet hij ook zijn islamitische geloof varen om Jezus te volgen. Uiteindelijk was Yousef gedwongen naar Amerika te vluchten, waar hij nu moedig campagne voert om de waarheid over Israël te verspreiden onder de wereldmedia die maar al te graag de voortdurende propaganda slikt, die Joodse banden met het gebied ontkent.
En zo werd hij een gastspreker voor UN Watch, toen hij vorige week afgevaardigden van de VN-Mensenrechtenraad toesprak. De delegatie van de Palestijnse Autoriteit reageerde verschrikt en geërgerd toen Yousef hen ervan beschuldigde mensenrechtenschendingen tegenover hun eigen volk te hebben begaan. Ook beschreef hij de Palestijnse Autoriteit als ‘de grootste vijand van het Palestijnse volk’, en voegde daaraan toe: ‘Als Israël niet zou bestaan, zouden jullie niemand hebben om de schuld te geven.’
Voordat Yousef het woord voerde, viel land na land Israël aan en beschuldigde het land ervan een genocidale apartheidsstaat te zijn. Maar Yousef legde hen allen het zwijgen op toen hij de Palestijnse leiders ervan beschuldigde hypocriet te zijn.
‘Waar komt uw legitimiteit vandaan?’ vroeg hij hen. ‘Het Palestijnse volk heeft u niet gekozen, en het heeft u niet aangewezen om hen te vertegenwoordigen. Uw toewijding is niet ten opzichte van uw eigen volk. Dat blijkt uit uw eigen totale schending van hun mensenrechten. U ontvoert Palestijnse studenten van het universiteitsterrein en martelt hen in uw gevangenissen. U martelt politieke tegenstanders. Het lijden van het Palestijnse volk is het resultaat van uw egoïstische politieke belangen.’
‘En zij gebruikten Israël als zondebok’, besloot hij.
Yousef heeft vrede gevonden met de Joden en alle andere mensen, door zijn relatie met Christus, nadat hij zowel met God als met de mens verzoend was door Jezus’ dood aan het kruis (zie Efeze 2:14). Zijn bestverkochte boek, Zoon van Hamas, is nog steeds beschikbaar in de boekwinkels. Ik heb veel geschreven over mensen zoals hij, die van Joden zijn gaan houden en hen eren, niet door middel van een politiek vredesproces met eindeloze onderhandelingen en compromissen, maar door wat Jezus deed voor alle mensen toen Hij hun zonden op zich nam en ze aan het kruis nagelde. Hierdoor kwam er een einde aan de vijandschap tussen mensen, vooral tussen de Jood en de Arabier, nakomelingen van Izaäk en Ismaël, de zonen van Abraham.
Nadat ik een conferentie bijwoonde in de Christ Church te Jeruzalem, schreef ik erover in mijn boek, Vrede in Jeruzalem, en ik blijf schrijven over dit kostbare onderwerp. Het vormt immers de kern van het evangelie dat verzoening brengt tussen God en de mens en tussen Jood en heiden.
Met mijn eigen ogen zag ik Jood en Arabier elkaar omarmen, terwijl zij de maaltijd van de Heer deelden, die het Lichaam en het Bloed van de Heer vertegenwoordigt, die hen samenbracht door Zijn barmhartigheid en genade. Hier was ik ook getuige van de vervulling van Jesaja’s profetie: ‘Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam (…) Vredevorst.’ (Jesaja 9:5)
Ik ben al meer dan veertig jaar journalist, en kan een goed verhaal zeker ontdekken – en dit was, naar ik meen, het beste verhaal dat nooit verteld is: het antwoord tot vrede in het Midden-Oosten en zelfs in de wereld. Gedurende een periode van twee weken bood ik dagelijks mijn (gratis) artikel aan bij algemene nieuwsbladen (Fleet Street) in Engeland, maar ik kreeg geen enkel antwoord op mijn e-mails.
Toch werden de inspirerende verhalen op grote schaal verspreid in vier werelddelen. Daarom zei ik eerder dat de Britse media deels verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan vooruitgang in het Midden-Oosten, waar de situatie sinds de vredesbesprekingen in 2014 veel gewelddadiger is geworden.
Maar het was zo verfrissend dat historicus A.N. Wilson de overdreven politieke correctheid van de Daily Mail van afgelopen zaterdag heeft aangepakt, door te beschrijven dat die een ‘nieuwe donkere periode van intolerantie’ weerspiegelt. Hoewel hij niet zegt dat hij zelf een gelovige is, kwam hij op voor die christenen die als ongeloofwaardig worden behandeld, omdat zij bijvoorbeeld geloven dat abortus en seksuele promiscuïteit verkeerd zijn.
Toch is het nog steeds heel ongebruikelijk voor onze media om een compromisloos standpunt in te nemen ten aanzien van het christelijke geloof, en dat onze natie onderbouwt met duizenden jaren geschiedenis, gerechtigheid, vernieuwing, onderwijs en zorg. Dit laat duidelijk zien dat de Here Jezus Christus zeker nog relevant is voor de wereld: Hij maakte het heel duidelijk dat hij niet één van de vele mogelijkheden is, die ons naar de hemel leiden, toen Hij zei: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.’ (Johannes 14:6)
Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, beschikbaar op Amazon, en Peace in Jerusalem, beschikbaar op olivepresspublisher.com
Met toestemming overgenomen uit het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)
