Foto: Een Palestijns kind sloeg op 4 januari 2018 met zijn schoen op een afbeelding van de Amerikaanse president Donald Trump, geschilderd door Palestijnse kunstactivisten in Rafah, zuidelijke Gazastrook. (Foto: Rahim Khatib/ Flash90)
Men zegt wel, dat het niet om lef gaat, als presidenten als George W. Bush en Barack Obama noodgedwongen diplomatiek waren. Maar dan, waarom zou je eerst druk uitoefenen of waarschuwingen geven, zoals beide voormalige presidenten vaak deden? Bedreigingen uitspreken als iedereen weet dat je niet van plan bent om door te zetten, is het tegenovergestelde van effectief.
Welnu, die tijd is voorbij onder Trump, en de Palestijnen hebben die les op een harde manier geleerd. Afgelopen donderdag tweette Trump, dat hij het nut betwijfelde van de massale Amerikaanse financiële hulp aan de Palestijnse Autoriteit, wanneer deze zich blijft verzetten tegen Israël en niet naar de onderhandelingstafel komt.
Slechts enkele dagen later bleek dat Trump de Amerikaanse bijdragen aan UNRWA, het speciale VN-orgaan dat uitsluitend is opgericht om voor de zogenaamde Palestijnse ‘vluchtelingen’ te zorgen, aanzienlijk had verminderd. Tot nu toe dekte de VS een kwart van de exploitatiekosten van UNRWA.
Drie westerse diplomaten bevestigden in het afgelopen weekeinde aan Israëls Channel 10 News, dat Trump 125 miljoen dollar aan jaarlijkse steun aan UNRWA had bevroren, ongeveer een derde van de jaarlijkse bijdrage van de VS. De bronnen voegden eraan toe dat Trump de verlaging zou kunnen vergroten tot 180 miljoen dollar als de Palestijnse Autoriteit de boodschap niet begrijpt om het vredesproces weer op te starten.
De UNRWA wordt al geruime tijd bekritiseerd omdat het zich laat misbruiken door radicale elementen binnen de Palestijnse machtsstructuur. In Gaza worden de scholen van de organisatie routinematig gebruikt als dekmantel en opslagfaciliteiten voor Hamas-troepen, en de schoolboeken waaruit het Palestijnse kinderen leren, zijn doorspekt met haat tegen Israel.
Opeenvolgende Amerikaanse presidenten zijn zich bewust geweest van deze problemen, maar hebben geen concrete actie ondernomen uit vrees de Arabische ‘straat’ boos te maken.
