In de Arabische media wordt de houding van de rijke Golfstaten fel bekritiseerd. Abdel Bari Atwan, hoofdredacteur van het dagblad Rai al Youm, schreef: ‘Dezelfde staten die via hun eigen mediakanalen (zoals bijvoorbeeld Al Jazeera) beloofd hebben om hulp te verlenen aan het Syrische volk, hebben tot op heden geen enkele Syrische vluchteling opgenomen. In een andere Arabische krant stond: ‘De planeet Mars zal zich nog eerder inzetten voor de Syrische vluchtelingen, dan de landen rondom de Perzische Golf.’ In de Arabische kranten verschijnen talloze spotprenten die de onderlinge verhoudingen binnen de islamitische wereld belachelijk maken.
Raakt een Jood buiten Israël in de problemen, dan staat Israël direct klaar om te helpen. Waar een Jood zich ook bevindt, Israël staat altijd klaar om in te springen. Daar wordt het land ook om geprezen. Een voorbeeld hiervan is de reactie van het Israëlische leger en Israëlische hulpverleningsorganisaties na de aardbeving in Nepal. Europese toeristen waren jaloers toen zij zagen hoe Israëlische reddingsteams het eerste aankwamen in het rampgebied, en niet rustten totdat alle Israëli’s waren gered. Bovendien zetten de hulpverleners zich ook in voor de andere slachtoffers.
Moslims kennen die verbondenheid niet. Ook al zijn er in Jordanië en Turkije vluchtelingenkampen voor Syrische vluchtelingen, de meeste moslims willen zo snel mogelijk deze kampen verlaten om naar het zogenaamd christelijke Westen te vluchten. Kennelijk is het wantrouwen onder moslims onderling te groot om langdurige hulp te verwachten.
De onderlinge haat tussen bepaalde geloofsrichtingen binnen de islam en de wreedheden van de strijdende groeperingen is de oorzaak van al het bloedvergieten in het Midden-Oosten. En die onderlinge haat heeft niets, maar dan ook niets met het bestaan van Israël te maken.
Met toestemming overgenomen uit het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)
