Enkele christelijke leiders gaan zelfs zover, dat zij beweren dat de Israëlische ongerechtigheid zou zijn begonnen in 1948 met de geboorte van de staat Israël en het verdrijven van de Palestijnen uit hun land.
Uit discussies van Palestijnen onderling valt op te maken, dat deze mening door de meeste Palestijnen wordt gedeeld. Voor veel gelovigen in de Palestijnse kerken zijn de centrale thema’s: het land, de bezetting en het onrecht van Israëlische zijde.
Ik vraag mij af waarom Palestijnse christenen zo gefocust zijn op deze onderwerpen, terwijl ze toch volgelingen van Jezus zijn. Daarom de vraag: waren deze thema’s voor Jezus ook zo belangrijk? Is een dergelijke houding in overeenstemming met het evangelie? Het antwoord dat ik na het bestuderen van de Bijbel vond, is toch duidelijk: ‘nee’.
Wat leerde Jezus aan zijn volgelingen over onderwerpen als ‘onrecht’ en ‘bezetting’, de begrippen die onder Palestijnen zo vaak worden genoemd? In Jezus’ tijd ging Israël gebukt onder de Romeinse bezetting. Het is algemeen bekend dat die bezetting gepaard ging met veel geweld en onrecht. Als Jezus zijn discipelen had opgedragen om de Romeinen te bestrijden, dan was dat zeker vermeld in de evangeliën. Hij zou minstens zijn oordeel hebben uitgesproken over het onrecht van de Romeinen.
Als Jezus zijn volgelingen dus afraadde om in opstand te komen tegen de bezetting, waar komt dan de houding van de hedendaagse Palestijnse kerk vandaan, die wel voortdurend oproept tot protest en gezagsondermijning?
In gesprekken met Palestijnse christenen hoor ik vaak de opmerking: ‘Wij haten de Joden omdat zij in 1948 ons land hebben gestolen en veel Palestijnen hebben vermoord.’ Afgezien of dit overeenkomt met de waarheid, waarom hebben christenen de Joden in al die jaren nooit deze vermeende misdaden vergeven?
Palestijnse christenen zouden toch eerst de Joden moeten vergeven voordat zij zich überhaupt buigen over theologische onderwerpen die het volk Israël en het land aangaan? Als zij dat niet doen, bouwen Palestijnse christenen verder aan een theologie die geworteld is in haat en onvergevingsgezindheid ten opzichte van Joden.
Er is echter nog een andere reden voor de negatieve houding van de meeste Palestijnse christenen ten opzichte van Israël. En dat is de wens om erkend te worden door de overwegend islamitische Palestijnse samenleving.
Lange tijd werden Palestijnse evangelische christenen beschouwd als zionisten. Dat komt ten dele omdat zij op één hoop werden gegooid met christenen van buiten de regio, die sympathie tonen voor het land Israël en het Joodse volk. Palestijnse evangelische christenen hebben op basis hiervan de conclusie getrokken, dat zij stelling moeten nemen tegen de pro-Israël-theologie, om zodoende meer geaccepteerd te worden door de bredere Palestijnse samenleving.
In mijn analyse van de Palestijnse kerk, moet ik constateren, dat die kerk het slachtoffer is geworden van de geest van de islam, die wordt gekenmerkt door bitterheid en onvergevingsgezindheid. Ik verzoek u met klem een moment de tijd te nemen om voor Palestijnse christenen te bidden; dat zij bevrijd mogen worden van die bitterheid, en dat er ruimte komt om de Joden te vergeven. Alleen langs deze weg zullen wij als Palestijnse volgelingen van Jezus een beter inzicht krijgen in de Bijbel en de politieke situatie in het land.
