Niemeijer kan wel begrijpen dan mensen vluchten voor het lawaai in sommige gemeenten, waar “niet al te zachtzinnig wordt omgegaan met muziek en lofprijzing“. Men verkiest dan vaak een serene stilte van een klassieke liturgie boven het lawaai en de onrust van sommige diensten. “We hebben dus aan de ene kant te maken met een reactie op de herrie en onrust in een toenemend aantal gemeenten, maar aan de andere kant met opschuiven van de kerk van de reformatie en de evangelische kerken richting de kerk van Rome. Steeds meer iconen, symbolieken en sacramenten vinden inburgering binnen de kerk van de reformatie. Daarmee gaat men er van uit Gods stem in de stilte te leren verstaan, buiten Gods Woord om. Dit leidde eerder tot een onkunde van Gods Woord binnen de kerk van Rome, een onkunde die we in vele protestantse en evangelische kerken ook steeds meer signaleren.”
Niemeijer constateert dat de Bijbel wel oproept tot stilte zoeken, maar die is geen doel op zich, alleen een middel om naar Gods stem te luisteren. En dát gaat altijd via de Bijbel. “In de eindtijd wil men graag Gods stem buiten de Bijbel om horen, waarmee velen verleid zullen worden en een ander evangelie gaan aanhangen”, waarschuwt ds. Niemeijer.
