Ook van Bijbelkennis. “Ze weten niet waar een Bijbelboek is te vinden en kennen de inhoud van de verhalen niet meer uit het hoofd. In het kinderwerk zie ik veel themagericht werken. Het mooie hiervan is dat het vaak dicht bij de leefwereld van de kinderen komt. Maar de teksten leren ze meestal niet meer in hun context te plaatsen”, schijft Nauta. Dat is volgens haar niet een te omarmen andere manier van omgaan met de Bijbel. “Ik vind parate Bijbelkennis van het grootste belang voor kinderen en zou dan ook de noodklok willen luiden over gebrek daaraan.”
Niet dat naar haar mening alles terug moet naar vroeger. Maar kennis opdoen over de inhoud en plaats van Bijbelverhalen blijft daarbij belangrijk, vindt ze. Daarvoor voert ze vier argumenten aan. Door de Bijbel leren kinderen God kennen en herkennen (1) en hun plaats in het grotere geheel (2), krijgen zij handvatten om het leven aan te kunnen (3) en met voldoende Bijbelkennis kunnen kinderen zelf ook weer missionair zijn (4).
“Als je een verhaal wilt doorgeven, is het belangrijk dat je het zelf ook goed kent”, schrijft Nauta. Kinderen moeten in deze tijd, nu het minder vanzelfsprekend is christen te zijn, vaker uitleggen waarom zij dat wel zijn. “Als ze het Verhaal beter kennen helpt dat ik zulke gesprekken (met klasgenoten en leraren bijvoorbeeld, red.). In de toekomst is ook aan onze kinderen weer de taak om de volgende generatie te vertellen over God. Maar hoe kun je een verhaal vertellen als je het zelf niet kent?”
