Door Ciara Goossens
In 1981 kwam Wilfried Goossens als jonge snaak bij de BEZ terecht om zestien jaar later als nieuwe Vlaamse directeur de Zending te vertegenwoordigen. Heden heeft Wilfried nog maar weinig aan jeugdigheid ingeboet, getuige hiervan zijn blonde haarbos op 60-jarige leeftijd, maar vooral zijn charismatische leidersstijl zal ons bijblijven. Wilfried is een man uit een stuk, hij stond bekend als geducht Anderlecht-supporter en zat nooit verlegen om een grapje. Op 25 april zal hij officieel het Vlaams directeurschap overdragen aan Kurt Maeyens. De ideale gelegenheid om even nader kennis te maken met de nieuwe directeur en een terugblik te werpen op de voorbije achttien jaar.
Je bent nu een aantal maanden codirecteur geweest maar binnenkort moet je het alleen doen Kurt. Zie je het zitten?
Kurt: Ja helemaal. De afgelopen maanden is het verlangen om vanuit die positie God te dienen alleen maar gegroeid. God heeft me hierin bemoedigd en bevestigd. Ik denk dat het een enorm voordeel is dat ik binnen de BEZ grootgebracht ben en daardoor het reilen en zeilen van de organisatie vanuit de zijlijn mee heb mogen ervaren. Wilfried heeft me alle taken een voor een overgedragen. Ik ben ervan overtuigd genoeg achtergrondkennis te hebben om zelf nu mijn eerste stapjes te zetten als directeur.
Klaar om het stokje door te geven Wilfried?
Wilfried: Ik denk dat het moment gekomen is om de BEZ over te laten aan de jongere generatie zodat zij met nieuw vuur en enthousiasme het werk kunnen voortzetten. Het is tijd voor een nieuw perspectief en andere initiatieven.
Hoe verliep de samenwerking de afgelopen maanden?
Kurt: Heel goed. Wilfried toonde en leerde mij heel veel zaken en gaf mij de kans ze vervolgens op mijn manier te doen. Ik zal nooit het moment vergeten toen Wilfried tegen mij zei: “Kurt de volgende Vlaamse Raad is voor jou”. Hij was dan extra vroeg gekomen om op mijn stoel plaats te nemen, zodat ik aan het hoofd van de tafel de vergadering kon leiden.
Heb je verwezenlijkt wat je voor ogen zag?
Wilfried: Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb het voorrecht gehad om de Zending en het Belgische evangelische landschap te zien veranderen en ontwikkelen. In dat opzicht blik ik tevreden terug. Heb ik verwezenlijkt wat ik wou verwezenlijken? Op vlak van evangelisatie denk ik van wel. Op vlak van gemeentestichting had ik liever wat meer vooruitgang gezien. Je kan altijd plannen maken, maar als de Here het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden. Toch de doelstellingen die ik voor ogen had zijn voor een groot deel gerealiseerd. Met als orgelpunt de winkels van Het Goede Boek.
Hoe kijk jij terug op de periode van Wilfried als directeur?
Kurt: Wilfried is in de eerste plaats een enorm wijs man. Dat kenmerkt zijn hele beleid. Hij is doordacht en had altijd een duidelijk kader voor ogen. Ook in het administratief gedeelte was hij sterk, de kennis van de wetgeving, voorzien in een duidelijk statuut voor ons zendelingen. Toen men op zoek was naar een manier om mensen te raken in de moderne veranderende maatschappij, werd onder zijn leiding de Bijbel-Expo, een geweldig evangelisatiemiddel, ontwikkeld.
Wat voor een man is Kurt?
Wilfried: Als ik Kurt vergelijk met mezelf is hij iemand die zich heel goed kan inleven in anderen, meevoelend is en de neiging heeft om zaken zelf te doen. Terwijl ikzelf sneller het voortouw zal nemen en leiding geven. Kurt is een detailmens, pas tevreden als ook alle details in orde zijn. Hij heeft een andere leiderschapsstijl als ik.
Wat worden jouw speerpunten?
Kurt: Een van de redenen dat ik als directeur ben verkozen is mijn mens-menszijn. Ik hou van mensen, van relaties leggen en zal me hier dan ook op focussen. Mijn vrouw Fokkeline en ik nemen momenteel de tijd om iedere medewerker individueel te bezoeken. Het zijn allen prachtige mensen en het is mijn diep verlangen naast hen te mogen staan. Daarnaast wil ik ook de relaties tussen de BEZ en andere organisaties en denominaties, zowel nationaal als internationaal, uitbreiden. Terug het gezicht voor evangelisatie worden. De grond in België is hard maar mijns inziens is Gods plan niet veranderd. Als we ons samen in afhankelijkheid aan God verootmoedigen kan Hij grote dingen doen.
Hoor je als directeur niet boven je werknemers te staan in plaats van naast hen?
Kurt: Ik zie dit, zoals Wilfried zegt, als een ander soort leiderschap. Ik geloof dat we elkaar tot hand en voet kunnen zijn. Ik heb mensen nodig die een team vormen en elkaar inspireren. Niet dat alles uitsluitend door mij wordt getrokken, maar dat we het samen doen. Daarnaast zal ik uiteraard met eigen ideeën aanzetten en in crisismomenten knopen doorhakken.
Wat verwacht je van Kurt?
Wilfried: Ik hoop dat hij zijn enthousiasme kan doortrekken naar de praktijk. Zijn passie voor Sport- Quest, voor jongeren in de Zending, voor pastoraat van de medewerkers. Het is één zaak om enthousiast te zijn maar een andere om het in daden om te zetten. Maar ik heb daar wat Kurt betreft het volste vertrouwen in.
