Joel zegt: ‘De vluchtelingen die op Lesbos aankomen, vormen slechts een deel van de in totaal honderdduizenden Syriërs die via Turkije naar Europa vluchten. Sommige Europese landen sluiten hun grenzen met hekken af om de stroom vluchtelingen tegen te houden. De Turkse regering, die niet wil of kan helpen, doet niets tegen de levensgevaarlijke oversteek van mannen, vrouwen en kinderen naar Griekenland. Ze zitten soms wel met vijftig personen in één rubberboot. De Turkse regering heeft toegegeven dat Turkije elke dag ongeveer vijfduizend vluchtelingen in kleine boten richting Griekenland stuurt.
Lesbos is een van de Griekse eilanden met het hoogste aantal vluchtelingen. Op het strand wacht een team van artsen en verpleegkundigen van de Israëlische hulporganisatie IsraAID (Israel Forum for International Humanitarian Aid), bestaande uit Joodse en Arabische Israëli’s, de vluchtelingen op. Zij hebben een medische unit opgezet aan het strand en bieden hulp aan de vluchtelingen die gewond, ontredderd en hulpeloos aankomen. Veel van hen hebben lichte verwondingen, sommigen zijn zelfs zwaar gewond en komen direct van het slagveld in Syrië. Het Israëlische team is, in vergelijking met andere hulpverleners ter plekke, beter in staat om de vluchtelingen te helpen om de simpele reden dat de meeste teamleden Arabisch spreken.’
Shoshani kwam met een team van de televisiezender CBN-Jerusalem naar Lesbos. Hij zegt: ‘Wij wilden het werk van IsraAID vastleggen met de camera. Maar toen we hier aankwamen, bleek dat er een goede samenwerking is met de andere organisaties die hier hulp bieden. Ook met organisaties uit landen die doorgaans een vijandige houding aannemen tegenover Israël. Afgezien van het hulpverleningswerk, doet IsraAID hier dus ook goed werk voor het wereldwijde imago van Israël.’
