De pijn van een Israëlische moeder

0
150
Het was moeilijk om naar Rachel Danon te kijken, toen zij dinsdag op de Israëlische televisie met verslaggevers sprak. De dag ervoor raakten Rachel en haar 16-jarige dochter Eden gewond, toen de bom van een terrorist hun bus in vuur en vlam zette in de Jeruzalemse wijk Talpiot.

Rachel Danon zat als een gebroken vrouw voor de microfoons, nadat ze voor het eerst na de aanslag haar dochter in het ziekenhuis had bezocht. ‘Ik had een gezonde dochter, en nu is het moeilijk naar haar te kijken’, zei Rachel, die licht gewond raakte door de ontploffing. ‘Geen enkele moeder wil zoiets doormaken’.

Eden wilde altijd achterin de bus zitten, vertelt haar moeder, dus ze rende daarheen terwijl haar moeder de kaartjes betaalde en een telefoongesprek wilde beginnen.
‘….. Plotseling ontplofte de hele bus. Er was rook en er schoten vlammen omhoog’, zei ze. ‘Op dat moment was ik in de war, maar in een seconde herinnerde ik me mijn dochter en zocht naar haar.’
In die fractie van een seconde had Eden – die bijna precies op de plaats had gezeten waar de bom was geplaatst – ernstige brandwonden en andere verwondingen gekregen.

‘Ik zag haar met brandwonden en haar hele huid losgeraakt’, vertelde de radeloze moeder. ‘Ze zei me: “Mam, het doet pijn, het brandt.” Eden zat op de grond en kon niet bewegen. Ze vroeg me om haar water te brengen, maar ik had het niet.’ Daarna werd het donker, alles was duisternis en bloed, ik wist niet waar ik was, vertelde Rachel.

Dankzij de snelle reactietijd van Israëls medische diensten, werd Edens leven gered, maar ze is nog niet buiten levensgevaar. Ze blijft aan de beademing in het Jeruzalemse Hadassah Ein Kerem ziekenhuis, waar de artsen zeggen dat Edens toestand is verbeterd, maar ernstig blijft.

In de nasleep van dergelijk zinloos geweld tegen haar kind en andere onschuldigen, stuurde Rachel Dadon de volgende brief aan premier Benjamin Netanyhau:
‘Ik roep Netanyahu op om wakker te worden. Telkens wanneer ik aanvallen en gewonde slachtoffers zag, heb ik gebeden voor hun herstel. Maar nu ondervind ik het zelf. Ik kan er niet tegen. Het gaat niet alleen om mij, het gaat om duizenden mensen die gehandicapt en gewond raakten. Het is beangstigend om alleen naar buiten te gaan. Ik had niet verwacht dat ik uit zou gaan om mijn dochter te verrassen en gewond terug te komen.’

Met toestemming overgenomen uit het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)

Enquête
009- Israël moet een Palestijnse Staat toestaan.
010-De Palestijnen moeten de Staat Israël erkennen.