Israël gedenkt slachtoffers van holocaust

0
185
Gisteren is in Israël een week van gedenken begonnen. Maandag was het Yom Hasho’a, de Israëlische gedenkdag van de holocaust. Een week later, op maandag 1 mei, is het Yom Hazikaron, de Israëlische herdenkingsdag voor de gevallen soldaten en de slachtoffers van terrorisme, die in de avond uitbundig overgaat in het vieren van Yom Ha’atsma’oet, Onafhankelijkheidsdag, op 2 mei.

Door David Lazarus

Ik heb me vaak afgevraagd waarom we zoveel tijd besteden aan deze hartverscheurende gebeurtenissen. De mensen die deze trauma’s hebben doorgemaakt, hebben geen dag nodig om te gedenken, ze leven immers elke dag met herinneringen.

Tijdens gedenkdagen zou mijn grootvader me meenemen voor een bezoek aan de graven van zijn vrienden en geliefden. Hij wees de mensen aan die hij kende uit de stad waar hij opgroeide; een man die de lokale synagoge heeft helpen bouwen, de slager die tegenover het Joodse gemeenschapscentrum woonde. Elk graf met een Joodse Davidsster vertegenwoordigde een uniek leven, een leven dat zijn indruk op mijn grootvader had achtergelaten.

Door deze mensen te eren liet mijn grootvader een onuitwisbare indruk op mij achter. Ik werd eraan herinnerd, dat we hier vandaag staan dank zij de opofferingen van zo velen, die niet langer bij ons zijn.

We komen in Israël in het hele land bijeen voor herdenkingsbijeenkomsten, in scholen, bij oorlogsmonumenten en op begraafplaatsen. Tranen zullen worden vergoten, gebeden uitgesproken, steentjes worden op graven neergelegd, vlaggen worden gehesen ter ere van diegenen die we in de afgelopen eeuw hebben verloren in oorlogen en de holocaust. Vrienden en familie zullen samenkomen om de verhalen te vertellen en te denken aan de dapperheid en de pijn van de geliefden die we nooit kunnen vergeten.

Binnen enkele jaren zullen er geen overlevenden zijn om hun verhalen te vertellen. We voelen hun afwezigheid, want ze zijn niet meer hier om ons richting te geven, leiding te geven in onze gemeenschappen of te troosten met een knuffel.

Wanneer we deze lenteweek het herboren worden van de natuur bewonderen, is het goed om ook tijd te nemen om opnieuw de onopvallende offers te gedenken van degenen die het mogelijk maakten dat wij nu leven. Het is goed dat we onze kinderen naar herdenkingsbijeenkomsten brengen, de namen op de plaques lezen, en denken aan de families die voor altijd werden veranderd door het leven en het verliezen van hun geliefden, en met waardering een jonge soldaat een hand geven. Zij hebben onze eeuwige dank verdiend.

Met toestemming overgenomen uit het maandblad Israel Today (www.israeltoday.nl)