Tegen alles wat volgens het Vaticaan niet moet, zal hij wel eens hebben gezondigd, denkt Schouten. Maar vooral met het ondergeschikt maken van de preek aan de eucharistie werpt het Vaticaan de kudde ver terug in de tijd, verzucht hij. Daar ligt overigens ook het verschil tussen Rooms Katholieke Kerk en veel protestanten. De Roomse liturgie is gecentreerd rond de eucharistie en niet rond het gepredikte Woord, zoals bij protestanten.
Maar, afgezien van de zogenoemde transsubstantiatie (brood en wijn worden werkelijk lichaam en bloed van de Heer), spreekt beleving de moderne mens wel aan. En daar voorziet de Roomse kerk ruimschoots in, zegt Schouten. Veel evangelische kerken zoeken andere wegen om datzelfde doel te bereiken. “Onlangs hoorde ik van gebeden die op briefjes geschreven mochten worden. Die briefjes zouden verbrand worden en zo zouden we onze gebeden als een reukwerk tot God opzenden. Opnieuw zien we dat de moderne mens heil zoekt in beleving”, schrijft de dominee.
Hij ziet ook iets anders. “De Boze werkt aan een eenheid, een valse weliswaar, maar één die voor mensen aanlokkelijk is. De valse wereldkerk groeit langs de kanalen van ritualisme van het geloof. Geringschatting van het gepredikte woord, prediking die ook in veel (evangelische) kerken meer en meer wordt gereduceerd tot een praatje voor de vaak.”
Schouten refereert aan wat Paulus in 1 Thess. 2 zegt. Daarin dankt hij God dat de Tessalonicenzen het gepredikte woord Gods hebben ontvangen en aangenomen.
