Ruim een jaar geleden verruilde Betty en Henry Mulder met hun kinderen Nieuwerkerk a/d IJssel voor Branoux-Les Taillades in Frankrijk van waaruit zij een nieuw leven startte. En regelmatig krijgen zij de vraag: waarom hebben jullie eigenlijk een camping gekocht?
Henry: “missionair werk combineren met een betaalde baan was niet voor iedereen logisch. Wij dachten dat het een mogelijkheid zou bieden om in Frankrijk te zijn, vlakbij de kerk waar we mogen kerken en werken, met daarbij enige inkomsten om in ons levensonderhoud te voorzien. Helaas valt dat door de verplichte corona sluitingen tegen. We mochten pas open in juni en vanaf begin september hadden de Europese overheden bedacht dat niet komen veiliger zou zijn… Als we de aankoopkosten niet meetellen blijft er een klein beetje over voor ons inkomen.”
De familie ontvangt geen financiële hulp van de overheid omdat dit gebaseerd is op wat ze vorig jaar met deze camping hebben verdiend, niet wat de vorige eigenaar verdiende. Desondanks hebben ze al zo veel mooie gesprekken mochten hebben, waarin ze iets mochten delen van Gods leiding in hun leven. Betty: “Juist daar waar mensen de tijd hebben voor een gesprekje, voor momenten van bezinning is het mooi om aanwezig te zijn. Dat blijkt belangrijker te zijn dan dat we vooraf dachten. In gesprek met iemand die voor de Franse kerk werkt hadden we al begrepen dat er een mooi missionair project was in La Grand Combe, waar ondersteuning welkom was.”
Toen ze googelden op ‘camping in de buurt van La Grand Combe’ kwam als eerste de site van camping Le Font du Merle boven. Betty: “Dat zag er mooi uit en we zeiden tegen elkaar: Als die camping te koopt staat zou dat echt een cadeau van God zijn. We hadden ons ingeschreven voor allerlei campingverkoopsites, maar zagen nog niets wat mogelijk bij ons zou passen op een niet te grote afstand van deze kerk, of een van de andere Unepref kerken. Ondertussen kwam de datum van de verkoop van ons Nederlandse bedrijf steeds dichterbij. We hadden echter nog geen idee wat we in Frankrijk precies konden gaan doen. Toch besloten we om maar ‘gewoon’ te verkopen, God zou voorzien. Twee uur voordat we weg moesten naar de notaris voor de handtekening kregen we een mail waarin een camping te koop werd aangeboden, met daarin foto’s die ons bekend voorkwamen. In zo’n mail staat niet de naam van de camping, ook niet de plaats waar deze is, alleen een regio.
Het bleek de camping vlakbij de kerk te zijn, een camping met de naam van een vogel erin, die ons eraan herinnert dat God zelfs de vogels kent en ziet, weet wat ze nodig hebben en dat Hij ons zeker niet zal vergeten. Inmiddels mogen we ruim een jaar in Frankrijk wonen, en hebben we het eerste seizoen op de camping achter de rug. We mogen merken dat God ons ook hier ziet en weet wat we nodig hebben. Hij stuurt mensen naar ons toe en wij mogen met hen spreken.”
